DDA to skrót od słów Dorosłe Dzieci Alkoholików. Określenie to odnosi się do osób, które wychowywały się w rodzinie, gdzie przynajmniej jedno z rodziców lub opiekunów było uzależnione od alkoholu. Jak łatwo zauważyć, dorastanie w tak specyficznych okolicznościach niejako automatycznie generuje potrzebę dostosowania swoich zachowań do sytuacji.
Mowa tu przede wszystkim o wzmacnianiu konkretnych cech, zachowań, a nawet emocji, które umożliwiały dziecku codzienne funkcjonowanie. Niestety, tak trudne doświadczenia z przeszłości są w stanie odcisnąć znaczące piętno na psychice, które w dorosłym życiu przyczynia się do powstawania problemów na tle emocjonalnym, jak również znacząco utrudnia utrzymanie relacji międzyludzkich.
Osoby z syndromem DDA zmagały się w dzieciństwie z uczuciami takimi jak bezradność, lęk, złość czy wstyd, których nie mogły swobodnie wyrażać. To spowodowało, że nauczyły się je tłumić. W związku z tym, w dorosłym życiu mają trudności w odczuwaniu ich oraz wyrażaniu ich sposób konstruktywny. Osoby wychowujące się w rodzinach dysfunkcyjnych przejawiają trudności w realnej ocenie zachowań rodziców wobec nich, gdyż musiały spotkać się ze swoim cierpieniem. Jest bardzo trudne i dlatego często usprawiedliwiają one zachowania rodziców lub starają się racjonalizować ich postawy.
Dla kogo terapia DDA?
Wbrew pozorom nie wszystkie osoby, które w dzieciństwie zmagały się z problemami wynikającymi z uzależnienia alkoholowego rodziców, będą zmagały się z syndromem DDA. Terapia DDA jest kierowana wyłącznie do osób, które zauważają u siebie różnego rodzaju problemy emocjonalne takie jak:
- uczucie niepokoju i napięcia emocjonalnego
- drażliwość
- problemy z koncentracją
- częste martwienie się o przyszłość
- poczucie niskiej wartości, a nierzadko również wstydu
- tendencja do negatywnego myślenia
- brak wiary w swoje umiejętności
- strach przed popełnieniem błędu, który generuje wycofanie
- zdarza się, że pojawiają się objawy somatyczne takie jak np. różnego rodzaju lęki
Jak zostało to już wspomniane, osoby z syndromem DDA w życiu dorosłym często zmagają się z trudnościami w relacjach z otoczeniem, w tym:
- brakiem umiejętności definiowania własnych emocji
- strachem przed wejściem w związek oraz problemami z jego utrzymaniem
- nieumiejętnością czerpania radości z bycia w bliskiej relacji
- nadodpowiedzialnością wobec innych osób, jak również problemami z pełnieniem roli rodzica
- nieumiejętnością dochodzenia do porozumienia z otoczeniem,
- wchodzenie w destrukcyjne relacje
- nieumiejętność stawiania zdrowych granic w relacjach z ludźmi
- poddawanie się manipulacjom ze strony innych ludzi
Osoby z syndromem DDA przejawiają wspólne cechy, aczkolwiek każdy człowiek jest indywidualną jednostką, co powoduje, że podobne doświadczenia przeżywają w inny sposób. Dlatego ważne jest, aby terapia DDA była dopasowana indywidualnie do potrzeb danego klienta. W trakcie konsultacji wstępnej pacjent ustala wraz z psychoterapeutą obszary, w których klient odczuwa trudności i chciałby nad nimi popracować, aby lepiej funkcjonować w życiu. Leczenie syndromu DDA może przebiegać w dwojaki sposób: za pomocą psychoterapii indywidualnej i psychoterapii grupowej lub samej psychoterapii indywidualnej. Psychoterapeuta wraz z klientem wybiera, jaka forma będzie najlepszą formą pomocy. Terapia DDA to złożony proces, w którego trakcie klient ma szanse przyjrzeć się różnym trudnością i atmosferze życzliwości, bezpieczeństwa w swoim tempie zmieniać schematy funkcjonowania i wyrażania siebie.